از بیست و هشت تیر هشتاد و هفت هر مناسبتی می‌شد، ماه رمضون، شب یلدا، عید... همه یادت بودن. اما کمی مونده به سالگرد اول اتفاقاتی افتاد که انگار وارد یه کشور جدید شدیم. روزگار ورق خورد. فکرشو که بکنی می‌بینی این روزگار، این کشور جدید، جای تو نبود خسرو خان... اینا رو قبلا هم گفته بودم. الان که سالگرد دوم هم گذشت دیگه مطمئن شدم.
کتابت بالاخره رونمایی شد. یک هفته قبل دوستانت برات مراسم یادبود گرفتن. دم جمشید خان مشایخی گرم و سرش سبز باد.
به یادت‌ایم.
ولی جات دیگه زیاد خالی نیست. چون جاها به هم ریخته. همه چی عوض شده. گفتم که...
البته هنوز بساط هامون‌بازی ما به راهه. نگران نباش. خاطرات هنوز هستن و دل ما را خوش می‌کنن.
***
این پست تقدیم شد به سهند عزیزم
سلام.
یاد دکلمه هاش به خیر ...
هر موقع آپ شدی خبر بده .
وبلاگت بی نظیره...واقعا خسته نباشی.....دمت گرم......منم به جمع مرده پرستا اضافه کن..
وقعا دوسش دارم.....
کاشکی بود عمو خسرو
خییسسس عرق شدم. شرمنده کردی رفیق. تو! فاز دادن هات هم مث اسم پست هات و مطالبی که خداییش نمی دونم از کجا پیدا می کنی، غیر مترقبه اند. ممنونم ازت.
مطمئن بودم برای سالگرد پست می گذاری. مثل همیشه دمت گرم. این لینکی هم که گذاشتی خیلی حسابی بود. خیلی جلو خودمو گرفتم اشکم درنیاد.
من تازه رسیدم. ی خورده خلوت شم فردا، پس فردا ی سری مطالب برات می فرستم.
قربونت برم
این لینک برنامه دوشنبه شب رادیو جوان که قبلا برات نوشته بودم:
http://www.4shared.com/audio/fMXYWFe3/cheforsati_che_shabi__2010-Jul.html
اگه به هر دلیل نشد دانلود کنی، حجمش زیاد بود یا هر چی بگو تا اون تیکه آخرش ی مصاحبه پخش نشده ست، اون رو برش بدم برات بفرستم ولی سعی کن همش رو بگیری، حیفه گوشش ندی.
سلام
گفتنی ها رو گفتی (م) ( ند)...
خیلی دوست داشتم سی دی خانه سبز و داشته باشم، تو این دوسال آرزوم بود...
و به دلایلی نمیشد
و بالاخره امسال تو نمایشگاه کتاب خریدمش، همه خونواده مون برای دیدنش ذوق داشتن!3-4 روزه تموم شد!
سی دی برنامه شب سالگردش 7 و 500 ِ . و کتاب 40000!! تومن
خانه سبز بیشتر از دوسال طول کشید (خیلی وقته دلم میخواست داشته باشم) خدا به داد کتاب برسه!!
معلوم نیس چند سال طول بکشه!!! :d
سلام
دمت قیژژکه به فکر خاطرات ما هستی
خدا بیامرزه خسرو خان شکیبایی که یدونه بود
همه کاراش تاپ بود کارضعیف شاید تک توک
ولی تفنگ سر پرش نوستالژی کودکی منه
بیخیال خدا گل چینه یه روزم منو تو رو میچینه
سلام.
این روزا کمتر کسی پیدا میشه که واقعا لایق اسم هنرمند باشه.
آقا خسروی هامون همیشه لایق این اسم بوده هست و خواهد ماند.
وبلاگت خیلی قشنگه؛ من یکی تا آخر دنیا تا خود قیامت اونور خط جهنم و بهشتش هم فزق نداره هرجا که باشم هواشو دارم.
نیازی به هواداری نداره ولی دل من نیازمنده.